Toernooidirecteur over belang van EK voor golfers met beperking: ‘Moeten nog steeds taboe doorbreken’

Al zeventien jaar werkt Manon Eggermont voor de EDGA, de European Disabled Golf Association – waarvan de laatste vier jaar als toernooidirecteur. Dit jaar mag ze eindelijk een thuiswedstrijd organiseren, want het European Individual Championship for Golfers with Disability, dat één keer per twee jaar gehouden wordt, komt voor het eerst naar Nederland.

Extra trots

Zenuwachtig voor het aanstaande toernooi is Eggermont
allesbehalve. Ze heeft er vooral erg veel zin in. “Alles loopt op rolletjes en
de samenwerking met de NGF is fantastisch. Zoals het er nu uitziet wordt dit
ons meest prestigieuze EK ooit. En dat het dan ook nog eens in mijn eigen land
is, maakt het natuurlijk extra leuk – en stiekem ook best wel een beetje extra
trots.”

Dit evenement gaat niet onderdoen voor een gemiddeld DP World Tour-toernooi

Met een baan als The Dutch kan het ook niet anders dan dat het een EK wordt met veel aanzien. Eerder werden er al grote toernooien als het KLM Open en wedstrijden van de Challenge Tour en Senior Tour gehouden. “Daarnaast hebben we mede dankzij de BMVG (Bevordering Minder Validen Golf) een gigabudget opgehaald en kunnen we onze spelers nu trakteren op een echt gala met diner én welkomstcocktail. Dat is niet alles, we krijgen zelfs echte player lounges. Dit evenement gaat niet onderdoen voor een gemiddeld DP World Tour-toernooi. De lat ligt hoog.”

Aanpassingen waren er overigens amper nodig bij The Dutch. “Die waren minimaal”, licht Eggermont toe. “We gebruiken dezelfde teeboxen. De bunkers worden wel iets aangepast. Ze krijgen een soort taludje voor de paragolfers, zodat ze de bunkerranden niet beschadigen. Vanuit Stichting Handicart krijgen we buggy’s en her en der komen speciale afritten voor rolstoelgebruikers. Dat was het eigenlijk wel. Grote clubs en federaties weten prima hoe ze toernooien moeten organiseren. Het enige waar ze goed voor moeten zorgen is dat ze zoveel mogelijk van de beperkingen eruit halen, zodat de spelers op de golfbaan golfers kunnen zijn. Want op de golfbaan kennen ze het spelletje.”

Lage handicaps

In totaal komen er ruim tachtig spelers van over de hele wereld op het toernooi af. “We hebben straks 21 nationaliteiten rondlopen. Heel gaaf, van Australië tot aan Zuid-Afrika en zelfs vanuit Amerika. Het heet officieel nog steeds het EK, omdat het door de EGA (European Golf Association) geïnitieerd wordt. Maar tijdens het individuele EK mogen spelers wereldwijd zich inschrijven. Het is een beetje hetzelfde verhaal als toentertijd bij de European Tour.”

Kijkend naar het deelnemersveld hebben 68 spelers een handicap van 7 of lager. Ruim de helft daarvan speelt zelfs vanaf handicap 3 of lager. De beste speler van het toernooi heeft een exceptioneel lage handicap: -5.0.

“Dat geeft wel het niveau aan”, voegt Eggermont toe. “Tijdens het EK voor golfers met een beperking worden er drie toernooien tegelijkertijd gespeeld. Er is een EK voor heren, dames en voor paragolfers. Deze zogenoemde rolstoelspelers hebben door hun beperkingen een iets hogere handicap door de kortere afstanden die zij kunnen slaan. Maar vergis je niet, ze spelen topsport. Ze treffen dezelfde voorbereidingen, letten op hun eten en hebben hun fysio’s erop afgesteld.”

Ze missen toevallig een been, maar dat betekent niet dat ze niet mee kunnen draaien in de maatschappij

Met de komst van dit toernooi naar Nederland hoopt Eggermont dat golf voor mensen met een beperking meer onder de aandacht komt in ons land. “Om dat te bereiken houden we samen met de NGF en enkele spelers op woensdag workshops voor golfbaanmanagers en eigenaren. Op vrijdag houden we clinics voor mensen met een beperking die de sport een keer willen proberen. Hiermee laten we aan iedereen zien dat we golfers zijn die toevallig een beperking hebben. Maar that’s it: we zijn in de eerste plaats golfers. Zo willen we gezien en benaderd worden.”

Taboe

Dat de spelers van dit toernooi een beperking hebben, is volgens Eggermont dan ook bijzaak. “Ja, je breekt je nek over de protheses aan het eind van de dag en er staan rolstoelen in de weg. Maar onze spelers zijn niet anders dan jij en ik. Ze missen toevallig een been, maar dat betekent niet dat ze niet mee kunnen draaien in de maatschappij. Iets wat ze allemaal gewoon doen. Dat is een stukje taboe dat we helaas in nog veel landen moeten doorbreken. Ook bij een golfbaaneigenaar of golfpro. Al komt er iemand met een beenamputatie op je baan: prima, want je ziet het: we hebben gewoon spelers met plushandicaps lopen.”